Ito yung unang book written in Filipino na nabasa ko after so many years. Parang Bob Ong pa yata yung last. Kasi, ewan ko ba, mas mahirap magbasa sa Tagalog. Pero buti nalang itong librong to, ang smooth basahin. Hindi ko din naexperience lumipad yung utak ko habang nagbabasa tulad ng nangyayari sa ibang libro. Na-maintain niya yung focus ko from start to finish. Napakalaking bagay nun for someone na lagi lumilipad ang attention.

Simple lang yung story, typical college romance, may enemies-to-lovers angle din siya na sobrang nakakakilig. Kung titignan mo, wala naman sobrang unique sa kwento compared sa stories na pareho ang genre. Pero!!! Ang kulit ng writing! Ito siguro yung sinasabi nilang distinct na author’s voice. Feeling ko nagkukwento lang yung author sa tenga ko, yung minamarites lang niya yung mga pangyayari, haha. Ang galing, nakakatuwa.

Nakakatuwa din kasi andaming throwback sa college life. Kaya din siguro na-sustain niya talaga yung attention span ko. Sobrang funny nung ibang parts lalo sa simula. Pinakabentahe ng nobela na to ay yung writing style, kaya hihintayin ko na agad yung next book ni Pam.

Siguro dahil dito, makaka-adjust na ko magbasa ng mga novels pa na nasa Filipino. Susubukan ko na talaga magbasa!